Op deze pagina kan je verhalen en getuigenissen lezen van mensen die een bezoek gebracht hebben aan de school en het weeshuis.
Marlies Steert – Leeuwaarden, Nederland – 2019
Een school met een prachtig motto, voor mij als leerkracht heel speciaal!
Een familie met een hart van goud, voor mij als mens meer dan speciaal!
Twee keer heb ik dit project bezocht, ik voel me er helemaal op mijn plek.
Het zal dan ook niet de laatste keer zijn dat ik hiernaartoe vertrek!
Mijn belevenissen kun je volgen, via: https://marliessteert.reislogger.nl/
Met liefdevolle groet, Marlies
Lynn Van Mulders – België – 2019
Mijn ervaring in Tanzania is moeilijk met woorden te beschrijven. Ik heb elke dag in mijn dagboek geschreven, maar dan nog is het moeilijk om dat gevoel over te brengen. Ik heb een maand ‘gewoond’ bij de familie Mazulla. Deze familie bestaat uit Charles, Anna, Paskazia, Wayd en Joel. Allemaal heel vriendelijke en warme mensen die je doen thuisvoelen. Zoals wel vaker in Tanzania woont deze familie niet alleen. Caro, Patricia en Mary wonen bij hen. Caro en Patricia gaan ook naar rockland school. Charles, de vader van de familie maar ook het hoofd van de school, probeert zoveel mogelijk kinderen te laten studeren. Dat is niet altijd zo evident. Veel families hebben het geld niet om hun kinderen naar school te sturen… Bovendien zijn de publieke scholen (gesponsord door de overheid) vaak goedkoper, maar daar leren ze enkel Swahili en zitten de kinderen in zeer grote klassen. Charles probeert de kinderen aan te moedigen om Engels te leren en te dromen van een goede toekomst. De kinderen van de school kunnen al heel goed Engels, want ze worden verplicht gedurende de schooluren Engels te spreken (buiten de les Swahili natuurlijk). Ze zijn heel gedreven en leren de cijfers en het alfabet al vanaf 2,5 jaar! Ze beginnen al vroeg met de leerstof, omdat een heel pak leerlingen stoppen wanneer ze ouder worden. Elke vrijdag hebben de leerlingen sportdag en dan is er een zeer ontspannen sfeer. Charles is voortdurend bezig met het verbeteren van de school en heel zijn familie helpt eraan mee. Ze willen zo veel mogelijk kinderen aan een goedkopere prijs of zelfs soms helemaal gratis laten studeren. Dat gaat natuurlijk niet voor iedereen en daarom moeten ze selecteren en dat is voor hun ook heel moeilijk. Na de school gaan een twintigtal kinderen mee naar de boarding school. Dit is een gebouwtje naast de school waar de kinderen met een moeilijke thuissituatie of die te ver wonen, slapen en eigenlijk bijna wonen. Ze krijgen er eten en er zijn altijd leerkrachten aanwezig. Voor deze kinderen heb ik echt een enorm respect. Ze zijn zoals een familie en zorgen altijd voor elkaar en ze zijn zo verantwoordelijk en vriendelijk! Ze wassen hun eigen kleren in een bak, gaan zelf hun water om zich te douchen halen in de school, maken hun huiswerk in de school, … Er zijn waarschijnlijk nog kinderen die het thuis moeilijk hebben en niet naar school kunnen gaan, die zo fantastisch zijn. Voor mij is dat moeilijk te vatten en wringt dat, maar dat is de realiteit daar en ik vind het wonderbaarlijk dat Charles daar helpt. Hij doet wat hij kan! Ik heb zoveel mooie, onvergetelijke herinneringen daar en ik zou zo verder kunnen blijven schrijven… maar ik ga het hierbij laten en ik hoop oprecht dat ik de situatie wat heb kunnen schetsen en mijn gevoel wat heb kunnen overbrengen.
Vele groetjes, Lynn
